- morosus
- 1.
mōrōsus, a, um, adj. [mos; cf. Cic. Tusc. 4, 24, 54], peevish, fretful, wayward, capricious, captious, morose (syn.: tristis, severus, gravis, difficilis;1.
class.): usque eo difficiles ac morosi sumus, ut nobis non satisfaciat ipse Demosthenes,
Cic. Or. 29, 104:at sunt morosi et anxii, et iracundi et difficiles senes,
id. Sen. 18, 65:canities,
Hor. C. 1, 9, 17.—Of excessive care:circa corporis curam morosior,
particular, fastidious, Suet. Caes. 45.—Of things concr. and abstr.:cupressus natu morosa,
that grows with difficulty, Plin. 16, 33, 60, § 139:morbus,
stubborn, Ov. A. A. 2, 323:caelandi subtilitas,
anxious, painful, Plin. 35, prooem. §1: si tibi morosa prurigine verminat auris,
Mart. 14, 23.—Hence, adv.: mōrōsē.Peevishly, fretfully, captiously, morosely (class.):2.morose ferre hominum ineptias,
Cic. Brut. 67, 236.—Scrupulously, carefully:2.terram non morose legit,
Plin. 18, 13, 34, § 128. — Comp.:pallium morosius ordinatum,
Tert. Pall. 4.— Sup.:morosissime,
Suet. Aug. 66.mŏrōsus, a, um, adj. [mora], lingering, slow, slow in coming (lato Lat.):cui morosum videtur quodcunque futurum est,
Cassiod. in Psa. 34, 20:iter fieri morosum quod ad celeritatem est inventum,
id. Var. 1, 29.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.